Review
Raving - Reviews
04 02 14 Filed in: reviews
The Netherlands Radio Philharmonisch Orchestra conducted by Reinbert de Leeuw premiered Raving for orchestra and Electronic Dance Pulse, on 01/02/2014 during the ZaterdagMatinee in the Concertgebouw, Amsterdam. The performance was broadcast by the Dutch Radio.
Here are some reviews!
Merlijn Kerkhof | NRC, 03/02/2014:
›Intense and exciting new works by De Leeuw and Boogman‹
›particularly rewarding was the world première of Raving by Willem Boogman (1955), which was heard before the interval. While De Leeuw employs standard techniques, Boogman introduces a house beat with an ‘80s slap bass. The dull thuds worked wonderfully in the Concertgebouw’s Large Hall.‹
Frits van der Waa | De Volkskrant, 03/02/2014:
›The mechanical electronic pulse which forms a central element of Willem Boogman’s Raving reveals that the 58-year-old composer has not remained deaf to relatively recent dance music. Equally that does come as a surprise, since he’s always excelled at producing chiselled, refined and relatively esoteric music.
But this twenty minute long orchestral work – his first – is also anything but coarse. The material is (-) limited: a four-note signal motif and a step by step ascending and descending theme, but Boogman moulds out of this an adventurous and compelling, at times even witty, argument. (-) in the particularly skilful orchestration is a hint of Mahler and John Adams.‹
Merlijn Kerkhof | NRC, 03/02/2014:
›Intens en boeiend nieuw werk De Leeuw en Boogman‹
›(-) zeer de moeite waard was de wereldpremière Raving van Willem Boogman (1955), die voor de pauze klonk. Waar De Leeuw gangbare technieken hanteerde, bracht Boogman een housebeat met jaren-tachtig-slapbass binnen. De doffe klappen klonken wonderwel in de Grote Zaal.‹
Frits van der Waa | De Volkskrant, 03/02/2014:
›De mechanische elektronische puls die een centraal bestanddeel is van Willem Boogmans Raving verraadt dat de 58-jarige componist niet doof is gebleven voor de relatief nieuwe dancemuziek. Evengoed is dat een verrassing, omdat hij altijd uitblonk in geciseleerde, verfijnde en betrekkelijk esoterische muziek.
Maar ook dit twintig minuten durende orkestwerk - zijn eerste - is allesbehalve plat. Het materiaal is (-) beperkt: een viertonig signaalmotief en een trapsgewijs klimmend en dalend gegeven, maar Boogman boetseert daaruit een avontuurlijk en meeslepend, soms ook geestig betoog. (-) de bijzonder vakkundige orkestratie zweemt naar Mahler en John Adams.‹
Listen to Raving here (from 29:30):
>>
Here are some reviews!
Merlijn Kerkhof | NRC, 03/02/2014:
›Intense and exciting new works by De Leeuw and Boogman‹
›particularly rewarding was the world première of Raving by Willem Boogman (1955), which was heard before the interval. While De Leeuw employs standard techniques, Boogman introduces a house beat with an ‘80s slap bass. The dull thuds worked wonderfully in the Concertgebouw’s Large Hall.‹
Frits van der Waa | De Volkskrant, 03/02/2014:
›The mechanical electronic pulse which forms a central element of Willem Boogman’s Raving reveals that the 58-year-old composer has not remained deaf to relatively recent dance music. Equally that does come as a surprise, since he’s always excelled at producing chiselled, refined and relatively esoteric music.
But this twenty minute long orchestral work – his first – is also anything but coarse. The material is (-) limited: a four-note signal motif and a step by step ascending and descending theme, but Boogman moulds out of this an adventurous and compelling, at times even witty, argument. (-) in the particularly skilful orchestration is a hint of Mahler and John Adams.‹
Merlijn Kerkhof | NRC, 03/02/2014:
›Intens en boeiend nieuw werk De Leeuw en Boogman‹
›(-) zeer de moeite waard was de wereldpremière Raving van Willem Boogman (1955), die voor de pauze klonk. Waar De Leeuw gangbare technieken hanteerde, bracht Boogman een housebeat met jaren-tachtig-slapbass binnen. De doffe klappen klonken wonderwel in de Grote Zaal.‹
Frits van der Waa | De Volkskrant, 03/02/2014:
›De mechanische elektronische puls die een centraal bestanddeel is van Willem Boogmans Raving verraadt dat de 58-jarige componist niet doof is gebleven voor de relatief nieuwe dancemuziek. Evengoed is dat een verrassing, omdat hij altijd uitblonk in geciseleerde, verfijnde en betrekkelijk esoterische muziek.
Maar ook dit twintig minuten durende orkestwerk - zijn eerste - is allesbehalve plat. Het materiaal is (-) beperkt: een viertonig signaalmotief en een trapsgewijs klimmend en dalend gegeven, maar Boogman boetseert daaruit een avontuurlijk en meeslepend, soms ook geestig betoog. (-) de bijzonder vakkundige orkestratie zweemt naar Mahler en John Adams.‹
Listen to Raving here (from 29:30):
>>