Intermezzi (Reprises)
20 03 17 Filed in: concerts
Na de geruchtmakende première in september 2016 in het Festival Musica Sacra te Maastricht voert het Asko Kamerkoor onder leiding van Jos Leussink nog twee maal de Johannespassie van Bach uit in een editie van Klaas Hoek.
De Intermezzi, modulationes super Passionem secundum Joannem, voor harmonium en strijkkwartet componeerde ik op verzoek van Klaas Hoek. De drie Intermezzi compenseren als momenten van reflectie de aria’s, die allemaal geschrapt zijn.
De ondertitel verwijst naar technieken, ›modulationes‹, waarmee ik de noten van Bachs aria's transformeerde in een nieuwe muziek.
Omdat Klaas Hoek er zo van houdt én omdat het 'klopt' met één van zijn uitgangspunten (het principe van ›Formwidrigkeit‹) heb ik een aantal Fluxus-achtige elementen in de Intermezzi opgenomen.
Uitgangspunt voor Klaas Hoeks editie is een uitgebreide en uitermate boeiende studie die hij maakte naar de opvattingen van negentiende-eeuwse muziektheoretici, componisten, filosofen en muzikanten over hoe je om moet gaan met ›oude‹ muziek. Dat was nieuw toentertijd. Ongeveer alles is anders dan de historiserende uitvoeringspraktijk waar we nu middenin zitten. (Of zijn we al in de nadagen ervan?) Maar wat Hoek, de solisten, strijkers en het Asko Kamerkoor in De Johannes van nu presenteren, is niet minder overtuigend en inspirerend!
Mooi vind ik de koppeling met de eigentijdse muziek via klank, de klank ontwikkeling in een compositie. Iets wat organist Klaas Hoek graag benadrukt. Ik denk dat zijn onderzoek zo vruchtbaar is omdat hij ook het modernisme in muziek vrij gemakkelijk kan betrekken bij zijn benaderingswijze van oude muziek, zonder afbreuk te doen aan de context waarin die muziek is geconcipieerd.
De Intermezzi, modulationes super Passionem secundum Joannem, voor harmonium en strijkkwartet componeerde ik op verzoek van Klaas Hoek. De drie Intermezzi compenseren als momenten van reflectie de aria’s, die allemaal geschrapt zijn.
De ondertitel verwijst naar technieken, ›modulationes‹, waarmee ik de noten van Bachs aria's transformeerde in een nieuwe muziek.
Omdat Klaas Hoek er zo van houdt én omdat het 'klopt' met één van zijn uitgangspunten (het principe van ›Formwidrigkeit‹) heb ik een aantal Fluxus-achtige elementen in de Intermezzi opgenomen.
Uitgangspunt voor Klaas Hoeks editie is een uitgebreide en uitermate boeiende studie die hij maakte naar de opvattingen van negentiende-eeuwse muziektheoretici, componisten, filosofen en muzikanten over hoe je om moet gaan met ›oude‹ muziek. Dat was nieuw toentertijd. Ongeveer alles is anders dan de historiserende uitvoeringspraktijk waar we nu middenin zitten. (Of zijn we al in de nadagen ervan?) Maar wat Hoek, de solisten, strijkers en het Asko Kamerkoor in De Johannes van nu presenteren, is niet minder overtuigend en inspirerend!
Mooi vind ik de koppeling met de eigentijdse muziek via klank, de klank ontwikkeling in een compositie. Iets wat organist Klaas Hoek graag benadrukt. Ik denk dat zijn onderzoek zo vruchtbaar is omdat hij ook het modernisme in muziek vrij gemakkelijk kan betrekken bij zijn benaderingswijze van oude muziek, zonder afbreuk te doen aan de context waarin die muziek is geconcipieerd.